Ever Evolving Talks by Calik Denim returned to Amsterdam in April bringing the denim industry together once again following a pandemic-forced hiatus. This year’s live event centered on how sectors outside of denim and fashion are navigating many of the same challenges and opportunities including new consumer behaviors, sustainability, the metaverse and more. Among the guest speakers was Maxine Bedat, director of the New Standard Institute and author of Unraveled: The Life and Death of a Garment, who gave a keynote on what a sustainable future looks like and the facts and path to secure the future of humanity. Bedat’s book, which was released last year documents the life cycle of a pair of jeans as it makes its way from farm to consumer to landfill, with multiple stops and airplanes in between. Though the book covers multiple topics such as organic, regenerative farming, workers’ rights and the psychology of the consumer, the book boils down to being about the clothes we wear and the impact they have on people and planet. Inspired by the power of clothes, Bedat chose to document the story of jeans because of its status as one of the ubiquitous garments globally. “It cuts across nationality and socioeconomic background,” she says. “It used to represent Americana, but now it represents something much broader than that.” Going beyond a linear timeline of a pair of jeans, the book reveals the troubled history of denim and its place in society. “From capitalism, colonialism, the institution of slavery, the climate crisis, income inequality, structural racism, global development, globalization, profit maximization, why we are so divided … the story of our jeans tells us about all of this”. Bedat’s path into fashion came about by chance. Her career in corporate and international law introduced to the weeds running a company and their often opaque supply chains. “It helped me see the industry both from a global systems perspective and from a very practical perspective.” During this time she took a trip to Tanzania in Africa where she visited markets and witnessed the effect of fast fashion and how it impacted the lives of the local community. “It was the first time that I actually really got an understanding of how things were made and it just fascinated me,” she reveals on the conception of the book. “I just started to connect the dots between the markets and the work that I had previously been a part of at the UN on the sustainable development goals. And that was the starting point.” Avoiding the statistics and unfamiliar terminology that “Sustainability” tends to get steeped in, Bedat focused instead on the stories of the very real people behind the jeans lifecycle: from cotton farmers, garment workers, the communities around textile mills, fashion designers and marketers, resellers, waste handlers, and, ultimately, us, the people who purchase fashion. “It’s the most human way into the impacts of the industry,” she says. Over the course of a few years, Bédat traveled to Texas, China, Ghana, New Jersey and Bangladesh to follow the same journey a pair of jeans would. Along the way, she met real people whose lives revolve around the fashion we sometimes thoughtlessly add to our carts and wear once or twice. “I really wanted to have the opportunity to go through the whole story of how jeans come to be and the lives of the communities around it - you know, who they are, what they're thinking, what their aspirations are, why they're making their decisions. Who are garment workers and factory owners and what are those relationships like and who are these people?” For Bedat the experience was humbling, but acknowledged the duty that came with it. “It was such an honor to meet everybody but it was an enormous responsibility to tell their story in the way in which it was certainly deserved.” Bedat recalls a conversation she had with a garment worker called Danu at a facility in Colombo, Sri Lanka as one of the most moving. Danu, who needed a more flexible work schedule to care for her parents, became a day laborer. Day laborers go to a meeting spot and are then transported to a location that they’ll work for the day. However, women will not be taken to a garment factory. Instead, they’re taken to “massage parlors,” something Bédat discovered is becoming a very common way to force women into sex trafficking. It was this story in particular that she felt responsible to tell the right way. “How can you be told something so harrowing, you know? I remember after that, just telling myself, you're going to go home, you're going to go back to New York and you're going to get caught up in your life. Like, don't forget this woman. Don't forget these women that are being forced into these situations.” A second story she recalls from the book is an encounter with a polluted river in China, in which a local environmentalist tried to convince her it was a clean river. “I was like, excuse me, this is the dirtiest river I've ever seen.” After that, Bédat says things only got worse. “Each place that I went to it got dirtier and dirtier and dirtier.” The experience was an awakening moment for her. “I think after seeing and living through all the resources that had gone into making our garments, our pair of jeans, and then finding myself on top of a burning landfill with clothing that still had tags on it - that was definitely a moment where I was like, oh, we're doing all of this.” Bédat attributes these devastating environmental and social standards to the shift to fast fashion and the essentially lawless global system that it operates behind. As someone who grew up at a time before fast fashion, Bédat has seen how the way clothing is produced and consumed has changed over time. “Growing up I remember clothing was really expensive and you really had to consider it. But when things become so cheap, you just buy it without a thought.” Taking time to reflect on her personal relationship with fast fashion, Bédat recalls the moment when she lost the emotional attachment with her clothes. “I had this closet overflowing with clothing and this feeling like I had nothing to wear,” she says. “I lost connection with what was my own and what I felt good in. And it was because I had bought into fast fashion.” The rise of social media and the emergence of online retail giants like Shein are cause for concern for her, especially the “sustainable lines” they promote. Bédat describes the fashion industry misleading customers as its own version of “fake news.” For her, the biggest culprit is the clothing’s tags. For example, for a cotton shirt, to be listed as “certified organic,” only the cotton needs to be from an organic farm. This means that any toxic chemicals, and there are many, used in the dying process are not accounted for. “That's greenwashing at the highest level,” she exclaims, going on to detail a video she recently watched on youtube where an influencer was boasting about the sustainable credentials of a recent Shein haul. “She was like, it's recycled so it's sustainable. For me, this really is greenwashing because these young women are led to believe that it's a sustainable garment.” When questioned about the changes that need to happen from major brands and consumers, Bédat makes the argument that instead of our constant state being that of a consumer, we must act as citizens first. Citizens who are educated on important topics regarding the planet and human rights as well as ones who stand up for others. “We aren’t here to spend money. We’re here to live.” Bédat provides some solutions for our behavior around impulse buying by reciting the last chapter of the book. She advises consumers to consider seven questions to ask before buying. They range from does this fit me well? to Who do I want to support by making this purchase? Besides checking ourselves, she also invites us to tell the local and federal government what policies need to change to ensure farmers, workers and the planet are protected. “To change the industry at the scale we need, it will only be through basic regulation.” It’s this type of structure that Bédat is working to advance at the New Standard Institute, a platform that aims to bring together existing sustainability efforts in the industry. But she knows it won’t happen unless it comes with the support of brands who see the broader structures at play and want to have a level playing field, and certainly from individuals who want to make a difference. “Policy makers will only care about this issue, if they see their constituents asking for it,” she says. Collaboration is another area she believes will help further the industry towards a sustainable future. “There should be a sense of co-responsibility and co-investing together with the supply chain to make the changes that need to happen,” she says. An anecdote she points to in the book is a conversation she had with one of the mill owners who explained that although he spent millions of dollars upgrading his facility to make sustainable upgrades, it didn’t make any difference to the orders. “They didn't make better orders, larger orders, longer term commitments,” she explained of the conversation. “So he's like, how can I go back to my board and tell them? Now we have got these upgrades, it needs to be aligned financially.” Bedat believes the introduction of legislation would incentivize brands to work with their mills they share and work with together, and help finance them with the necessary upgrades or to better use their purchasing practices to ensure workers and factories are receiving at least legal minimum wage, or ideally a living wage. “I do think that, um, there are leading companies that, you know, will do that voluntarily. But there needs to be legislation so that it's not putting any one company at a competitive disadvantage because I think that's what ultimately limits the ability for us to make these changes is if one company is trying to do the right thing, but they're sharing a mill with another one that doesn't care. They're shouldering all the costs and that just doesn't work. And that's why we haven't seen the progress that we need to see.”

Maxine Bédat'ın "Unraveled: The Life and Death of a Garment" Üzerine Görüşleri

Ever Evolving Talks by Calik Denim, pandemi kaynaklı bir aradan sonra Nisan ayında Amsterdam'da denim sektörünü tekrar bir araya getirdi. Bu yılki canlı etkinlikte, denim ve moda dışındaki sektörlerin; yeni tüketici davranışları, sürdürülebilirlik, metaverse vb. gibi konularda nasıl aynı zorluklarla yüzleştiği ve fırsatlara sahip olduğu ele alındı. Etkinlikte konuşmacı olarak yer alan New Standard Institute direktörü ve Unraveled: The Life and Death of a Garment kitabının yazarı Maxine Bedat, sürdürülebilir bir geleceğin nasıl olacağını tasvir ettiği ve insanlığın geleceğini güvence altına almak için neler yapılması ve nasıl bir yol haritası izlenmesi gerektiğini anlattığı bir açılış konuşması yaptı. Bedat'ın geçen yıl yayınlanan kitabı, denim pantolonların hikayesini, ipliğinin hammaddesinin elde edildiği çiftlikten başlayarak pantolonun çöpe atıldığı noktaya kadar, bütün adımlarıyla inceliyor. Organik ve rejeneratif tarım, işçi hakları ve tüketici psikolojisi gibi birçok konuya değinen kitap, giydiğimiz kıyafetleri ve bunların insanlar ve gezegen üzerindeki etkilerini özetliyor. Giysilerin gücünden ilham alan Bedat, dünyanın her yerinde tercih edilen giysilerden biri olması nedeniyle denimlerin hikayesini anlatmayı seçti. Bedat, "Denim, sadece belli başlı bir millete mensup olanları veya belirli bir sosyoekonomik seviyede bulunanları değil, bunlardan çok daha ötesini temsil ediyor. Önceden Amerikan kültürünün bir parçası olan denimler, günümüzde çok daha geniş bir kitle tarafından tercih ediliyor." yorumunda bulundu. Jeanlerin yaşam öyküsünü doğrusal bir yaklaşımla açıklamaktan fazlasını yapan kitap, denimin sorunlu tarihini ve toplumdaki yerini ortaya koyuyor. "Kapitalizmden sömürgeciliğe, kölelikten iklim krizine, gelir eşitsizliğinden yapısal ırkçılığa, küresel kalkınmadan ve küreselleşmeden kâr maksimizasyonuna, neden bu kadar bölündüğümüze... Jean'lerin hikayesi aslında insanlığın hikayesi". Bedat'ın modaya yönelmesi aslında tesadüfen oldu. Kurumsal şirketlerde uluslararası hukukla içli dışlı olduğu kariyeri sayesinde şirket yönetimi ve bu şirketlerin genellikle şeffaflıktan uzak olan tedarik zincirlerini gözlemlemesini sağladı. "Sektörü hem küresel sistem perspektifinden hem de oldukça pratik bir perspektiften görmeme yardımcı oldu." Bu süre zarfında Afrika'da Tanzanya'ya bir gezide pazarları ziyaret etti ve hızlı modanın etkisine ve yerel toplumun yaşamlarını nasıl etkilediğine birinci elden tanık oldu. Kitabın konseptini nasıl belirlediği hakkında Bedat, “İşlerin gerçekte nasıl yürüdüğüne ilk defa şahit oldum ve bu beni derinden etkiledi.” yorumunu yapıyor. “BM'de sürdürülebilir kalkınma hedefleri konusunda daha önce yer aldığım çalışmalarla pazarlar arasındaki bağlantıları yeni yeni görebilmeye başladım. Bu da, kitabın başlangıç noktası oldu." Bedat, “Sürdürülebilirlik” kavramının genellikle içine çekildiği, istatistiklerden ve bilinmeyen terimlerden oluşan karmaşadan kaçınarak, bunun yerine pamuk çiftçilerinden, hazır giyim işçilerine, tekstil fabrikalarındaki işçilerden, moda tasarımcıları ve bayilere, satıcılardan, atık işleyicilerinden ve nihayetinde bizlere, modayı satın alan insanlara jean'lerin ömrüne öyle veya böyle etki eden gerçek insanların hikayelerine odaklandı. Bedat, "Sektörü etkileyen insan faktörlerini incelemenin en iyi yolu bu" diye ekledi. Bédat, birkaç yıl boyunca jeanlerin yolculuğunu takip ederek sırasıyla Teksas, Çin, Gana, New Jersey ve Bangladeş'e gitti. Bu süre zarfı içerisinde, hayatını, bazen öylesine sepetimize eklediğimiz veya sadece birkaç kere giyip kenara attığımız ürünlerin imalatında yer alarak idame ettiren gerçek insanlarla tanıştı. "Jean'lerin nasıl ortaya çıktığını ve üretim sürecinde yer alan kişilerin bulunduğu toplumların özelliklerini, yani kim olduklarını, ne düşündüklerini, ne istediklerini ve nasıl karar verdiklerini yakından gözlemlemek istedim. Hazır giyim işçileri ve fabrika sahipleri kimlerdir ve bu kişiler arasındaki ilişkiler nasıldır, bu insanlar kimlerdir? Bu sorulara cevap aradım”. Bedat için bu yolcuk, oldukça mütevazılaştırıcı bir deneyimdi ve bu yolculuğun ona getirdiği misyonu kabul etmekte tereddüt etmedi. "Bu süreçte yer alan herkesle tanışmak büyük bir onurdu ve bu insanların hikayelerini, hak ettikleri şekilde anlatmaya çalışmak büyük bir sorumluluktu." Bedat, Sri Lanka'nın Colombo kentindeki bir fabrikada Danu adlı bir hazır giyim işçisiyle etmiş olduğu sohbetin, onu en çok etkileyen konuşmalardan biri olduğunu belirtiyor. Anne babasına bakmak için daha esnek bir çalışma programına ihtiyaç duyan Danu, gündelikçi olmuştu. Günlük işçiler bir buluşma noktasına gider ve daha sonra o gün boyunca çalışacakları yere götürülür. Ancak kadınlar, konfeksiyon fabrikalarına götürülmez. Bunun yerine, "masaj salonlarına" götürülürler. Bu süreçte Bédat, kadınların seks ticaretine zorlanmasının önünde hiçbir engel olmadığını fark etmiştir. Bedat, kendisini özellikle bu hikayeyi doğru bir şekilde anlatmaya sorumlu hissetti. "Yani, bu kadar üzücü bir şeyi nasıl anlatabilirsin ki? Şunu düşündüğümü hatırlıyorum: "Eve döneceksin, New York'a dönüp kendini hayatın akışına geri bırakacaksın. Gittiğinde bu kadını, bu durumlara zorla sürüklenen bu kadınları unutma." Kitaptaki öne çıkan hikayelerden bir diğeri de Bedat'ın Çin'de görmüş olduğu kirli bir nehir ve yerli bir çevrecinin onu, bu nehrin aslında temiz olduğuna ikna etmeye çalışması ile ilgiliydi. '"Afedersiniz ama bu şimdiye kadar gördüğüm en kirli nehir' dedim." Bédat bundan sonra işlerin daha da kötüye gittiğini söylüyor. "Gittiğim her yer bir öncekinden daha kirliydi." Bu deneyim onun için bir uyanış oldu. “Giysilerimizi, denim pantolonlarımızı yapmak için harcanan tüm kaynakları gördükten sonra ve kendimi, üzerinde etiketleri olan giysilerden oluşan ve ateşe verilmiş bir çöp sahasının tepesinde bulduğumda o an kendi kendime dedim ki 'Başımıza gelen bütün kötü şeylerin sebebi biziz'." Bédat, bu yıkıcı çevresel ve sosyal sonuçları, hızlı modaya geçişe ve bu geçiş sürecini perde arkasından yöneten ve herhangi bir kanuna bağlı olmayan, esasen kanunsuz küresel sisteme bağlıyor. Bédat, hızlı moda öncesi bir dönemde büyümüş biri olarak, giysilerin üretim ve tüketim şeklinin zaman içinde nasıl değiştiğini görmüş. “Büyürken kıyafetlerin gerçekten pahalı olduğunu hatırlıyorum ve kıyafetleri atmadan önce iki kere düşünmek zorundaydınız. Ama ürünler bu kadar ucuzlayınca, insanlar belki bir kere bile düşünmemeye başladı." Hızlı modanın ona olan etkisini düşünen Bédat, kıyafetleriyle olan duygusal bağını kaybettiği anı hatırlıyor. Bedat, bu anı "Dolabım giysilerle doluydu ama sanki giyecek hiçbir şeyim yokmuş gibi hissediyordum" diyerek tarif ediyor. "Sahip olduğum parçalarla duygusal bir bağım kalmamıştı ve giydiğimde iyi hissettiğim kıyafetler artık öyle hissettirmiyordu. Bunun nedeni, hızlı modayı benimsemiş olmamdı." Sosyal medyanın yükselişi ve Shein gibi çevrimiçi perakende devlerinin ortaya çıkışı, özellikle Bedat'ın savunduğu ve teşvik ettiği “sürdürülebilir seriler” için tehlike arz ediyor. Bédat, moda endüstrisinin müşterileri yanıltmasını, sektörün kendi "fake news"u (sahte haber) olarak tanımlıyor. Ona göre bu kandırma eyleminin en büyük faktörü, etiketler. Örneğin, bir pamuklu gömleğin "organik sertifikalı" olarak listelenmesi için pamuğun organik bir çiftlikten gelmiş olması yeterli. Yani, markalar, boyama sürecinde kullanılan toksik kimyasallardan hiçbirinden sorumlu olmuyorlar. "Bu, en basit tabiriyle en üst derecede yeşil göz boyamadır" diyen Bedat, son zamanlarda YouTube'da izlediği, bir influencer'ın, Shein'ın sahip olduğu sözüm ona sürdürülebilirlik referanslarından bahsettiği bir videodan bahsediyor. "Diyordu ki şu ürünler geri dönüştürülmüş, o yüzden sürdürülebilirlik gereksinimlerini karşılıyor." Mesela bu, bana göre, yeşil göz boyamadır çünkü bu kişiyi takip eden genç kadınlar, bu markanın ürünlerinin sürdürülebilir olduğuna inandırılıyorlar." Bédat, büyük markaların ve tüketicilerin yaşaması gereken değişiklikler ile alakalı sorulan bir soruya, tüketici kimliğimizden ziyade vatandaş kimliğimizin öne çıkması gerektiğini düşündüğünü belirerek cevap veriyor. Gezegen ve insan hakları ile ilgili önemli konularda bilgili ve sadece kendilerinin değil başkalarının da hakkını savunan vatandaşlar olmamız gerekiyor. "Biz bu dünyaya para harcamaya değil, yaşamaya geldik." Bédat, kitabın son bölümünü okuyarak günümüz insanının problemli satın alma davranışlarına bazı çözümler sunuyor ve bir kıyafet satın almadan kişilerin kendilerine sorması gereken yedi soruyu olduğunu iddia ediyor. "Bu kıyafet bana oluyor mu?" sorusundan "Bu kıyafeti satın alarak kime destek olmak istiyorum?" sorusuna, çeşitli düşünceleri içinde barındıran sorular bunlar. Çuvaldızı sadece kendimize batırmayı değil, yerel ve ulusal seviyede çiftçilerin, işçilerin ve gezegenin korunmasını sağlamak için hangi politikaların benimsendiğini sorgulamamız gerektiğini de belirtiyor. “Sektörü ihtiyacımız olan ölçekte değiştirmek, sadece temel düzenlemeler aracılığıyla gerçekleşebilecek bir hayal.” Bédat, sektördeki mevcut sürdürülebilirlik çabalarını bir araya getirmeyi amaçlayan bir platform olan New Standard Institute'ta bu tür bir yapı üzerinde ilerlemeye çalışıyor. Ancak bu planın, daha geniş çaplı olasılıklara sahip ve eşit şartlar oluşturmaya istekli markalar ile değişime önayak olmak isteyen bireyler bir adım öne çıkmadıkça hayata geçirilmesinin mümkün olmayacağını da biliyor. “Politika yapıcılar, seçmenlerinin bunu istediğini görürlerse bu konuyla ilgilenecektirler” diyor. İşbirliği, Bedat'ın sektörü sürdürülebilir bir geleceğe doğru taşıyacağına inandığı bir başka faktör. Bedat, "Tedarik zincirindeki bütün aktörlerin paylaştığı ortak bir sorumluluk duygusu olmalı ve bu sorumluluk duygusuna yakışır ortak yatırım projeleri hayata geçirilmeli" görüşünü paylaşıyor. Kitaptaki bir anekdotunda, bir fabrika sahibiyle yaptığı görüşmeye dikkat çeken Bedat, söz konusu fabrikaya milyonlarca dolar sürdürülebilirlik yatırımı yapıldığını ama bu yatırımların, sipariş sayısında bir değişime sebep olmadığını anlatıyor. Bedat, söz konusu fabrika sahibinin "Bu yatırımlar ne daha büyük veya daha uzun vadeli sipariş ne de uzun vadeli taahhüt getirdi" dediğini aktarıyor. “Yani, ben şimdi yönetim kuruluna gidip ne söyleyeyim? Sürdürülebilirlik yatırımlarını yaptık ama şimdi bu yatırımları amorti edebilmemiz için finansal kaynağa ihtiyacımız var." Bedat, ilgili yasaların çıkarılmasının, markaları ortaklık kurdukları fabrikalarla birlikte çalışmaya teşvik edeceğini ve gerekli iyileştirmelere ilgili kaynakları ayırmalarını veya işçilerin ve fabrikaların, işçilere en azından yasal asgari ücret veya ideal olarak geçimlik bir ücret sunmalarını sağlamak için satın alma uygulamalarını da kullanmalarını sağlayacağını düşünüyor. "Bence bu adımı gönüllü atacak şirketler de var. Ancak herhangi bir şirketin rekabet açısından dezavantajlı duruma düşmemesi için ilgili mevzuatın çıkarılması gerekiyor çünkü bence, bu değişikliklerin yapılmamasının önündeki en büyük engel, bir şirketin doğru olanı yapmaya yeltenip ondan sonra aynı fabrika ile çalışan bir diğer markanın aynı hissiyatı paylaşmamasından ötürü hissettiği rakibinden geride kalma korkusu. Doğru olanı yapmanın getirdiği bütün masrafları üstleniyorlar ve bu işe yaramıyor. İşte bu yüzden görmemiz gereken ilerlemeyi henüz göremedik.”