The Thin Blue Line: When Workwear Became Fashion

Long before models were strutting the catwalks in denim, the sturdy fabric was worn almost exclusively by those who had a job to do and needed a robust fabric to do it in. Inch by inch, denim has walked its way towards that line separating the world of workwear from the world of fashion. Today, we’ll look at a few of the forces that helped our favourite fabric straddle that thin blue line.

Jeans as Cowboy Costume

In the golden age of American cinema, filmmakers shaped our idea of the cowboy. When the silent film was still a budding form, both hero and villain of the western stood apart from those they shared the screen with. They broadcast their identities with their clothes. The hero was usually immaculately dressed, often with a white hat and scarf that would remain spotless, no matter how frenetic the action. The villain was, as often as not, a negative image of the hero, his dark hat and darker eyes serving as counterpoint to the radiant hero. Denim featured heavily in these films, but it was worn by the stunt men and extras, who were usually authentic cowboys. The extras would often simply walk in front of the camera wearing whatever they showed up in—often dusty and well-worn denim. Starting in the 1910s, a handful of cowboy actors and directors attempted to bring a more authentic western feel to the screen by doing away with some of the hero’s finery. Harry Carey, a silent film star with an almost implausibly long list of credits, was one of the first stars of the genre to erase the sartorial distinction between the hero and the rest of the cast.

****Monte Hale (top) and Harry Carey (bottom shaving) and John Ford (right standing)** Carey had a characteristic tilt and swagger that would heavily influence John Wayne’s lurching gate, and he used his magnetic presence—not his clothes—to broadcast his character’s good intentions. He paved the way for the grittier golden age westerns, but this wasn’t all he did. The Bronx-born son of a judge also fully embraced the authentic cowboy lifestyle in between films, buying a ranch in California and wearing denim both on and off camera. While denim was still a form of dress-up and make-believe for other icons of the silver screen, Carey showed that it could be a lifestyle as well.

Home on the Range

During the Depression, ranchers in the American Southwest were feeling pinched by lower beef prices, so they needed to seek other ways to keep the lights on. They find an unlikely source of revenue in dude ranchers, who came from metropolises in the east looking for an authentic western experience. Those coming from New York headed straight to a local outdoors outfitter, Abercrombie and Fitch, who ordered the role-playing ranchers Levi’s 501 overalls.

Levi’s clearly recognized that the dude ranchers presented the brand with an opportunity, and they capitalized on this opportunity in two ways. First, they started to look at ways to get their popular overalls (then only available west of the Mississippi through mail order) into stores in the east. Second, they started to create a line of jeans for women. The result of this was Lady Levi’s. Debuting in the fall of 1934, they would be the first pair of jeans made for women.

While female ranchers wore jeans cut for men when working, the female dude ranchers didn’t need as much durability as the women who worked in their jeans. Instead, they needed something that made them feel the part without necessarily looking the part. Lady Levi’s was the answer, and by the next spring, they were being written up in Vogue, which had clear instructions about the new style: "Your uniform for a dude ranch or a ranch near Reno is simple-but-severe blue jeans or Levis, turned up at the bottom once, laundered before wearing (to eliminate stiffness), cut straight and tight fitting, worn low on the hips, in the manner of your favourite dude wrangler. With these jeans go a simply tailored flannel or plaid cotton shirt, or possibly a Brooks sweater; a plain silk kerchief knotted loosely; a studded leather belt; high-heel Western boots; a Stetson hat; and a great free air of bravado." Those who immersed themselves in the western experience brought their dusty duds home with them. Though it may not have been fashionable to wear jeans outside of the ranch (at least not yet), we can safely assume that some of these returning dude ranchers saw denim as more than just a one-time novelty. Even if it was almost entirely viewed as a kind of role-playing costume, with its appearance in Vogue, denim had made its fashionable entrance.

The Real American Homefront

While Rosie the Riveter in her denim union suit was undoubtedly one of the century’s strongest denim-associated images, Rosie’s outfit was still very much workwear. 5,000,000 women entered the American workforce during WWII, putting their shoulder to the wheel while the men were serving overseas, but plenty of women remained in the home. In 1940, there were 2.6 million domestic servants in the United States, and many of these were enlisted into service or factory work as well, so homemakers had their hands full. In many cases quite literally, they had to keep the home fires burning.

Enter Claire McCardell. Often referred to as “America’s most American designer”, McCardell understood the needs of the moment and, in a response to a Harper’s Bazzar challenge to create something that one could clean the house in and then, without changing, head straight to a cocktail party, she designed the pop-over dress. It was to be one of the most iconic denim garments of the twentieth century. It retailed for a modest $6.95, and it came with an attached oven mitt.

It was an immediate success. Retailers had modest hopes for the garment, but it raised eyebrows by moving a remarkable 75,000 units in its first season and continuing to sell well for years afterwards. Because the simple wrap-around denim dress could be (and was) worn either in or out of the house, and because it was immensely popular both when necessity demanded during the war and in the years that followed, it represented a turning point for denim. No single garment did as much as McCardell’s pop-over to move denim out of the workwear space into more fashionable territory. There were certainly forces that moved the needle before McCardell—the western stars of the golden age and dude ranchers being two of these—but those playing cowboy and those playing at ranching for a weekend were both playing a form of dress-up. With her pop-over dress, McCardell moved denim from the factory floor to the street. Though the dress wouldn’t have as much of a lasting impact as blue jeans, she changed how we saw denim. No longer a humble workwear fabric, it was now fashionable.

İş Kıyafetleri Moda Oluyor

İnce Mavi Çizgi: İş Giysisi Ne Zaman Moda Oldu

Modellerin denimle podyumda yürümelerinden çok öncesinde bu sağlam kumaş sadece yapacak bir işi olan ve bunun için dayanıklı bir kumaşa ihtiyaç duyanlar tarafından giyiliyordu. Denim yavaş yavaş iş giysisi dünyasını ve moda dünyasını ayıran o ince çizgiyi geçti. Bugün, gözde kumaşımızın bu ince mavi çizgiyi geçmesine yardımcı olan birkaç etkene göz atacağız.

Kovboy Kostümü Olarak Jeanler

Amerikan sinemasının altın çağında, film yapımcıları aklımızdaki kovboy imajını şekillendirdi. Sessiz sinemanın hala gelişmekte olduğu zamanlarda Batılı kahraman ve kötü adamın görünümü birbirlerinden farklıydı. Kimliklerini kıyafetleri ile yansıtıyorlardı. Kahraman genellikle tertemiz giyimli oluyor ve çoğu zaman aksiyon ne kadar şiddetli olursa olsun lekesiz kalacak beyaz bir şapka ve atkı takıyordu. Kötü adam çoğu zaman kahramanın imajının tersini yansıtıyor, siyah şapkası ve kara gözleri parlak kahramanın zıttı görevini üstleniyordu. Denim bu filmlerde oldukça fazla kullanıldı ancak genellikle gerçek birer kovboy olan dublörler ve arka plandaki oyuncular tarafından giyildi. Arka plandaki oyuncular çoğu zaman ne giyerek sete geldilerse, ki bu genellikle tozlu ve yıpranmış denim olurdu, o şekilde kameranın önünde sadece yürürlerdi. 1910'lardan başlayarak bir grup kovboy aktörü ve yönetmeni, kahramanın giyimindeki şıklığı biraz eksilterek ekrana daha sahici bir batı görüntüsü kazandırma teşebbüsünde bulundu. Oldukça saygın bir sessiz film yıldızı olan Harry Carey, kahraman ile diğer oyuncular arasındaki kıyafet farkını yok etme tarzının ilk yıldızlarından biriydi.

**Monte Hale (üst) ve Harry Carey (tıraş oluyor) ve John Ford (alt ayakta)** Carey, sonrasında John Wayne'in salınarak yürümesini etkileyen kendine has bir duruşa sahipti ve karakterin kıyafetini değil iyi niyetini dışa vurmak için kendi çekiciliğini kullanıyordu. Carey, daha cesur altın çağ kovboy filmlerinin yolunu açtı, ancak yaptıkları bununla sınırlı değildi. Bronx'ta bir hâkimin oğlu olarak dünyaya gelmiş olan Carey ayrıca Kaliforniya'da bir çiftlik alarak kameranın karşısında da diğer zamanlarda da denim giyerek gerçek kovboy yaşam biçimini benimsedi. Denim halen beyaz perdenin diğer ikonları için bir kostüm ve gerçek olmayan bir şey iken Carey bunun bir yaşam biçimi olabileceğini gösterdi.

Ufuktaki Ev

Büyük Buhran sırasında, Güneybatı Amerika'daki çiftlik sahipleri düşük sığır eti fiyatlarından rahatsızdı. Dolayısıyla işlerini yürütmeye devam edebilmek için başka yollar aramak zorunda kaldılar. Doğudaki büyük şehirlerden gerçek bir batı deneyimi yaşamak için gelen tatilci çiftçilerden oldukça yüksek bir gelir elde ettiler. New York'tan gelenler doğrudan yerel açık hava konfeksiyoncusu Abercrombie ve Fitch'e uğruyor, bu kıyafet satıcısı da rol yapmak isteyen çiftçiler için Levi's 501 iş önlüklerini sipariş ediyordu.

Levi's tatilci çiftçilerin marka için bir fırsat oluşturduğunu fark etti ve bu fırsatı iki şekilde paraya çevirdi. Öncelikle meşhur tulumlarını doğudaki mağazalara getirmenin yollarını aramaya başladılar (sonrasında sadece Mississippi'nin batısında posta siparişi yoluyla sunulacaktı). İkinci olarak, kadınlar için bir jean hattı oluşturmaya başladılar. Bunun sonucunda Lady Levi's ortaya çıktı. 1934 sonbaharında lansmanını yapan Lady Levi's, kadınlar için imal edilen ilk jean olacaktı.

Kadın çiftçilerin çalışırken erkekler için üretilen jeanleri giymelerine karşın kadın tatilci çiftçilerin, jeanlerinde çalışan kadınlar kadar sağlamlığa ihtiyacı yoktu. Bunun yerine, herhalde rol yapıyor gibi gözükmemeye ve rollerini hissetmeye ihtiyaçları vardı. Bunun çözümü ise Lady Levi's idi ve bir sonraki ilkbaharda yeni stil hakkında açık talimatlar içeren Vogue'da şöyle yazılacaktı: "Bir tatilci çiftliği veya Reno yakınındaki bir çiftlik için üniformanız, gözde tatilci kovboyunuzun tarzında paça tarafından bir kez yukarı kıvrılmış, giyilmeden önce yıkanmış (sertliği almak için), düz ve dar kesim, düşük belli, basit ama sert blue jeanler veya Levis'tir. Bu jeane basit şekilde dikilmiş fanila veya ekoseli pamuk gömlek veya muhtemelen bir Brooks süveter, gevşekçe düğümlenmiş sade bir ipek fular, çivili deri bir kemer, yüksek topuklu Batı botları, bir Stetson şapka ve harika bir gösteriş havası yakışır." Kendilerini batı deneyimine kaptıranlar tozlu değersiz eşyalarını beraberlerinde evlerine götürdüler. Her ne kadar çiftlik dışında jean giymek moda olmasa da (en azından o sırada), geri dönen bu tatilci çiftçilerin bazılarının denimi yalnız bir kereye mahsus bir yenilikten daha öte gördüklerini rahatlıkla farz edebiliriz. Neredeyse tamamen bir tür rol yapma kostümü olarak görülse de denimin modaya girişi Vogue'da yer almasıyla oldu.

Gerçek Amerikan Sivil Cephesi

Perçinci Rosie tek parça denim takımı içinde şüphesiz ülkenin denimle ilgili en güçlü imajlarından birini teşkil ederken Rosie'nin kıyafeti hala bir iş giysisiydi. 2. Dünya Savaşı sırasında erkekler okyanus ötesinde hizmet verirken Amerikan iş gücüne 5.000.000 kadın girerek gayretle çalışmaya başladı ancak pek çok kadın evlerinde kaldı. 1940 yılında Birleşik Devletler'de 2,6 milyon hizmetçi vardı ve bunların birçoğu hizmet veya fabrika işlerine yazılmıştı. Dolayısıyla ev hanımları çok meşguldü. Birçok durumda gerçekten evi çekip çevirmeleri gerekiyordu.

Claire McCardell Sahneye Çıkıyor Çoğunlukla "Amerika'nın en Amerikalı tasarımcısı" olarak adlandırılan McCardell anın gereklerini anladı ve bir Harper's Bazzar meydan okumasına karşılık olarak birinin evi temizledikten sonra üzerini değiştirmeden doğrudan kokteyl partisine gidebilmesi için popover elbiseyi tasarladı. Bu, yirminci yüzyılın en ikonik denim elbiselerinden biri olacaktı. Makul bir ücrete, 6,95 Dolara satılıyordu ve fırın eldiveni ile birlikte geliyordu.

Elbise çok kısa sürede başarılı oldu. Satıcılar elbise için pek umutlu değildi ancak elbise ilk sezonunda kayda değer şekilde 75.000 birim satışla dikkatleri üzerine çekti ve sonrasında yıllarca iyi satmaya devam etti. Çünkü basitçe vücut etrafına sarmalanan denim hem ev içinde hem de ev dışında giyilebiliyordu (ve giyiliyordu). Hem savaş sırasında gerektiğinde hem de onu izleyen yıllarda son derece popülerdi. Bu, denim için bir dönüm noktası oldu. Denimin iş kıyafeti alanından moda alanına geçmesi açısından hiçbir elbise McCardell'in popoveri kadar işe yaramadı. Şüphesiz McCardell'den önce altın çağın batılı yıldızları ve tatilci çiftçiler gibi kayda değer etkenler vardı. Ancak kovboy rolü ve bir haftalığına çiftçilik rolü oynayanlar bunu bir kostüm olarak görüyordu. Popover elbisesiyle McCardell denimi fabrika katından sokağa çıkardı. Bu elbise blue jean kadar kalıcı bir etki yapmadıysa da denimi algılama şeklimizi değiştirdi. Artık o mütevazı bir iş kıyafeti kumaşı değil, modanın bir parçasıydı.